Z naukowej perspektywy, wiemy, że każda substancja ma swoją formę ze względu na swój układ cząsteczkowy. Badania pokazują, że cząsteczki są podstawowym elementem tworzącym masę, z którego zbudowana jest każda substancja, która ma jakikolwiek kształt. Aby mieć pewność, naukowcy rozbili cząsteczki na mniejsze cząsteczki pierwiastków, jony i atomy, ale nie stanowią one form masowych.
Stąd przyjęto, że cząsteczka jest jednostką masy. Badania elektrofizjologiczne niezbicie wykazały, że potencjał elektryczny, który można znaleźć w ludzkim ciele jest bezpośrednio połączony z elektrycznymi wzorcami; wzór ten dyktuje naturę organizmu. Wzorzec jest dynamicznym, nie statycznym procesem, który pozwala organizmom rosnąć, dojrzewać, regenerować się i ewoluować.
Organizm tworzy nowe komórki ale są one zawsze ułożone zgodnie z oryginalnym, elektrycznym wzorce, np. żołądź zawsze staje się dębem, nie kapustą. Ten wzorzec jest określany już w podatomowym polu wibracji, które tworzą kody już na etapie przed-fizycznym w DNA komórek. Następnie, wzorzec ten jest odtwarzany w nowo powstających komórkach.
Należy wspomnieć w tym miejscu o pracownikach naukowych Uniwersytetu Yale, Burr i Northropie, którym udało się ustalić jednoznaczne dowody – po tym, jak zbadali subtelne wariacje elektryczne, które towarzyszą procesowi wzrostu, za pomocą wrażliwego woltomierza – że potencjał elektryczny, który można znaleźć w ciele ludzkim jest bezpośrednio połączony z elektrycznym wzorcem.
Badania przeprowadzone przez Burra i Northropa jednoznacznie dowiodły, że potencjał elektryczny ludzkiego ciała jest bezpośrednio związany ze wzorcem elektrycznym; a wzorzec ten dyktuje naturę organizmu, ale formie tej nie brakuje również elastyczności. Mowa tu raczej o pewnych zasadach wzorca, który następnie ewoluuje i zmienia się. Wraz ze zmianami wzorca, zmienia się również organizm. Ewoluuje, zmienia formy, rośnie, dojrzewa, oraz wykazuje też pewną stałość. Następnie organizm tworzy nowe komórki, które, choć nowe, pozostają w zgodzie z oryginalnym wzorcem. Organizm odradza się, ale zawsze według pierwotnych reguł. Reguł, które są dynamiczne, a nie statyczne. To odwzorowywanie ma ukrytą formę, która komunikuje się z organizmem. Wzorzec tworzony jest w polu podatomowym i kiedy zapewni się mu takie samo środowisko, ewoluuje z wiernością. Siłę stanowią tutaj elektryczne wibracje. Wibracje te działają, aby wdrożyć znany wzorzec w nowo powstających komórkach: aby stworzyć lwa, różę, człowieka, diament, kroplę oleju, chorobę czy zdrowie. To wszystko co stanowi pulsujący rytm form i wzorców, które nazywamy życiem. Ten potencjał, wzór i forma odzwierciedlają trzy zasady, integralność struktury, odmłodzenie i regenerację organizmu.
Kształt lub forma substancji bezpośrednio zależy od ułożenia i wariacji milionów molekuł, które ją tworzą. Stąd, substancja tworząca drewno jest różna od tej tworzącej materiał; ziemia jest różna od wody; ciało od metalu; jedno drewno od drugiego; jeden rodzaj metalu od innego rodzaju; jedna tkanka od drugiej. Każda rozpoznawalna forma przyjmuje taką, a nie inną formę z powodu cząsteczek, które ją tworzą. Cząsteczki te są ułożone w specyficzny sposób, zarezerwowany tylko dla danej formy.
Na przykład, cząsteczki chemiczne w powietrzu stają się formą substancji, którą rozpoznajemy, jako deszcz. Natomiast, kiedy zmienimy ułożenie owych cząsteczek, dostajemy coś, co nazywamy śniegiem.
Zmienimy układ jeszcze inaczej i dostaniemy gołoledź, albo grad, albo strumień, albo może mgłę. Skład chemiczny pozostaje jednak identyczny. Zatem, kiedy zauważamy różnice w substancjach, zauważamy również różnice w ułożeniu cząsteczek. Kiedy patrzymy w mikroskop i mówimy, „To jest tkanka nerki, a to wątroby” itd., rozpoznajemy je nie tylko na podstawie ich formy i struktury tkanek, ale także na podstawie zmian cząsteczkowych.
W dodatku, wiemy, że te cząsteczki są w ciągłym ruchu, trzymając się razem dzięki siłom pola, które to ożywiają substancję, a kiedy ich zabraknie pozwalają na dezintegrację poprzez podział komórkowy i zmianę formy. Niektórzy nazywają ten proces śmiercią lub mówią, że umysł czy dusza odeszły. Nauka definiuje energię, jako ruch. A energia w formie ruchu cząsteczek i ich ułożenie jest różne dla różnych form. Na przykład, energia emanująca z tkanki nerki będzie inna od tej emanującej z tkanki wątroby, tarczycy, żołądka, trzustki, przysadki mózgowej, czy każdej innej tkanki w naszym ciele. Kiedy rozpoznajemy, że jedna forma różni się od innej, rozpoznajemy tym samym różnice w ich energiach.
Życie to manifestacja ciągłej zmiany pomiędzy różnymi nasileniami materii. Zanim zaczniemy dzielić energię naszego ciała na jonową, czy też molekularną, jest ona przede wszystkim elektryczna. Dostrzegamy tylko wtórne efekty fizyczne, te które manifestują się na płaszczyźnie materii, a które rozpoznajemy, jako aktywność cząsteczkową.
Podejście czystko fizyczne jest podstawą biochemii. Podkreśla się tu działanie molekularne, jakby było ono jedyną rzeczywistością. Tacy ortodoksyjni naukowcy albo zapominają, albo są nieświadomi, że aktywność molekularna odnosi się tylko do ostatniej grupy, a nie do fundamentalnych impulsów, które zachęcają i stymulują molekuły do działania.
